Tłumaczenie pierwszej strony Kodeksu
Domyślna treść artykułu.
W każdym nowo utworzonym artykule pokaże się wpisany tutaj tekst. Wpisz więc tutaj domyślną treść nowego artykułu lub instrukcję dodawania nowego artykułu dla swojego klienta.
Numer konta bankowego:
81 1140 2004 0000 3102 7763 5360
NIP: 5252687051
REGON: 366001390
KRS: 0000654355
Kontakt
ul. Domaniewska 37
02-672 Warszawa
Dołącz do nas
-
I poznam wielkość księżyca, tak jak wielkość Słońca, to znaczy za pomocą jego promienia o północy, kiedy jest w pełni.
-
Pamiętaj, aby przede wszystkim wykazać odległość Słońca do Ziemi i korzystając z jednego z jego promieni przechodzących przez mały otwór do ciemnej komory, wydedukować jego rzeczywistą wielkość. A dalej, przy pomocy kuli wodnej, oceń wymiary ziemi.
-
Tutaj można wykazać, że kiedy Słońce znajduje się pośrodku naszej półkuli, ludzie na zachodnich i wschodnich antypodach widzą jego odbicie w swoich wodach w tym samym czasie, każdy dla siebie, i to samo dotyczy Bieguna Arktycznego i Antarktydy; gdyby mieszkali tam ludzie. I to samo dotyczy waszej półkuli, w każdym miejscu Słońce byłoby widoczne dla wszystkich, niezależnie od tego, czy porusza się, czy stoi nieruchomo, odbijając się w ich wodach. Innymi słowy, jeśli osoba się porusza, pozycja Słońca nad wodą zmienia się o odległość równą przemieszczeniu obserwatora. To samo dotyczy tych, którzy znajdują się wyżej, w mniejszym kręgu, nad ziemią, tak samo jak ci, którzy znajdują się na niższych pozycjach; w związku z tym osoba poruszająca się ze środka naszej półkuli i podróżująca w dowolnym kierunku w kierunku ciemnej części ziemi zobaczy odbicie Słońca, jak pokazano. Podsumowując: Słońce jest zatem, przez podobieństwo, jednakowo widoczne na całej powierzchni wody i...
-
Na powierzchni Księżyca jest tyle światła, ile odbija się od Słońca nad naszymi morzami; i to światło jest jeszcze większe, gdy ocean je przyjmuje więcej światła słonecznego. I wtedy księżyc jest w nowiu i zachodzi wkrótce po zachodzie słońca; odbija mniej światła, gdy księżyc jest starszy.
-
1: mnra; ahbic Kdlem fng] Występuje tutaj efekt sprzeczny z perspektywą, polegający na tym, że ci, którzy są najbardziej oddaleni od ciała słonecznego, widzą go niewiele; innymi słowy ci, którzy znajdują się w kierunku dwóch biegunów, a mianowicie fm, nie widzą nic więcej poza częściami a n i m r.
-
Obiekt sprzeczny
-
Tutaj przeciwnik stwierdza z przekonaniem, że księżyc sam nie ma światła, ale przez powyższy dowód jest zmuszony je otrzymać; z drugiej strony nie wierzy, że jego struktura jest płynna,2
-
ponieważ gdyby było to ciało płynne, uwolniłoby swoją wodę na ziemię.3
-
W konsekwencji nie może też mieć fal, ponieważ nie ma tam wiatrów. Ale ta jasność, pomyślana jako gęste zwierciadło, chociaż obejmuje tylko niewielką część księżyca, rozciąga się tak, jak inne świecące obiekty widziane z dużej odległości, a to rozszerzenie zajmuje w percepcji oka drugą część księżyca i czyni go jasnym, przez co księżyc jest pokazany jako mający znaczne światło. Przeczą temu dwa poprzednie założenia: gdyby rzeczywiście tak było, a punkt odbicia znajdowałby się w ciemnej części księżyca, wówczas księżyc byłby całkowicie ciemny. A jeśli księżyc w nowiu ukazuje się nam w postaci kosy, kiedy odkryto punkt odbicia światła na nowiu, cały księżyc wydawałby się okrągły, a nie w kształcie kosy, a ten blask wydawałby się częściowo być poza księżycem.
-
[3: n] Część słońca zwrócona w stronę Ziemi i fal oceanu oraz innych powierzchni wody. h K
-
[4: a b c d e f g] Tutaj wykazano, że chociaż ciało księżyca znajduje się w równej odległości od obserwującego oka, w rzeczywistości różni się znacznie rozmiarem, ponieważ gdy księżyc w pełni znajduje się na wschodzie, oko widzi tylko oświetlone część między linią b f