Jako pierwszy postać Wacława Rzewuskiego wprowadza do literatury Adam Mickiewicz, poświęcając mu pisaną w 1828 r. kasydę Farys. Emir występuje ponadto jako bohater następujących tekstów literac kich: Król Ladawy i Duma o Wacławie Rzewuskim (1832) Słowackiego, Dumy Widorta (Emir Tadż— UIfechr. Hetman Złotobrody, Guldia hetmana) z Pieśni Janusza (1833) Wincentego Pola, Wacław Rzewuski. Fantazja z czasów powstania polsko-ukraińskiego w 1831 r. (1841) Michała Budzyńskiego, Farys nie-Arab (1859) Mieczysława Romanowskiego, Powieść ostatniego teorbanisty-żebraka (1862) Romana Szkarłupka (Romana Podlewskiego), Pieśni Selima Rezulad [Do emira Tagel- -facher-Ahd-el-Niszan, Do Shanar Doliny. Do wiosny w dolinie Shanar) i Zołotoja Boroda (1874) Tomasza Padurry.

Spośród wymienionych najważniejsze są utwory Mickiewicza i Słowackiego, bowiem one właśnie wyznaczają dwa sposoby ujmowania postaci Rzewuskiego — bohatera: jako farysa, nieugiętego jeźdźca pustyni i jako tragicznego bojownika sprawy narodowej.

Fragment pracy JANINY LASECKIEJ

OD APOLOGII MOCY DO APOLOGII PATRIOTYZMU

POSTAĆ WACŁAWA RZEWUSKIEGO W LITERATURZE ROMANTYCZNEJ

Rzewuski — w potocznym odczuciu ekscentryczny magnat — dla młodych romantyków stanie się ucieleśnieniem dwu równocześnie ideałów: „wolnego Araba” lub „wolnego Beduina”, projekcji marzenia o życiu autentycznym, o jedności człowieka i natury oraz rycerza walczącego o wolność, tego, którego biografię określała sprawa narodowa.

Numer konta bankowego:

81 1140 2004 0000 3102 7763 5360

NIP: 5252687051

REGON: 366001390

KRS: 0000654355

Kontakt

ul. Domaniewska 37

02-672 Warszawa

Dołącz do nas