Odnalezienie mapy
Mapa Piri Reisa była zaginiona przez ponad cztery wieki, zanim została przypadkowo odkryta w 1929 roku w pałacu Topkapı w Stambule. Pałac ten był siedzibą sułtanów osmańskich od XV do XIX wieku i przechowywał wiele cennych dzieł sztuki i literatury. W 1924 roku pałac został przekształcony w muzeum i rozpoczęto prace nad katalogowaniem i konserwacją jego zbiorów.
Numer konta bankowego:
81 1140 2004 0000 3102 7763 5360
NIP: 5252687051
REGON: 366001390
KRS: 0000654355
Kontakt
ul. Domaniewska 37
02-672 Warszawa
Dołącz do nas
Jednym z uczonych, którzy brali udział w tym projekcie, był niemiecki teolog i orientalista Gustav Adolf Deissmann. Deissmann był specjalistą od języka greckiego i Nowego Testamentu, a także badaczem historii i kultury Turcji. W 1929 roku dyrektor Narodowych Muzeów, dr Halil Edhem Eldem, zaprosił go do zwiedzenia biblioteki pałacowej i poprosił go o pomoc w zidentyfikowaniu niektórych rękopisów.
Deissmann zgodził się i przeglądał różne dokumenty, kiedy natrafił na zakurzone portfolio, które zawierało mapę. Mapa ta była narysowana na skórze gazeli i miała wymiary około 86×60 cm. Deissmann zauważył, że przedstawia zachodnie wybrzeża Europy, Afryki i Brazylii oraz część Antarktydy bez lodu. Zdziwiło go to, ponieważ była ona datowana na 1513 rok, czyli na czas, gdy Europejczycy dopiero poznawali wybrzeża Ameryki Południowej i Karaibów, a o Antarktydzie nikt nie słyszał. Deissmann zwrócił także uwagę na liczne notatki w języku osmańskim, które opisywały geografię, historię i kulturę różnych regionów świata.
Deissmann pokazał mapę swojemu przyjacielowi i współpracownikowi, orientaliście Paulowi Kahle, który zidentyfikował jej autora jako Piri Reisa, osmańskiego admirała i kartografa z XVI wieku. Kahle był pod wrażeniem mapy i uznał ją za unikatowe znalezisko. Razem z Deissmannem postanowił zbadać jej pochodzenie i źródła. Odkryli, że mapa była oparta na kilkunastu innych mapach, w tym na zaginionej mapie Krzysztofa Kolumba, którą Piri Reis zdobył od hiszpańskiego jeńca z wyprawy Kolumba.
Deissmann i Kahle opublikowali swoje odkrycie w niemieckim czasopiśmie naukowym Orientalische Literaturzeitung w 1930 roku. Ich artykuł wywołał międzynarodową sensację i zainteresowanie mapą Piri Reisa. Była ona bowiem jedyną znaną kopią mapy świata Kolumba i jedną z pierwszych, na których Ameryka Południowa była zaznaczona na właściwej długości geograficznej względem Afryki. Niektórzy badacze zwrócili także uwagę na to, że mapa wydaje się przedstawiać brzeg Antarktydy bez lodu, co sugerowałoby, że ktoś odkrył i zmapował ten kontynent wieki przed jego oficjalnym odkryciem w 1773 roku.
Mapa Piri Reisa stała się przedmiotem wielu badań i kontrowersji. Niektórzy uważali ją za dowód na istnienie wysoko rozwiniętej cywilizacji przedpotopowej, która była związana z Atlantydą. Inni próbowali wyjaśnić jej niezwykłość poprzez błędy, zniekształcenia lub niedokładności wynikające z ograniczeń technicznych i wiedzy ówczesnych żeglarzy i kartografów. Do dziś nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to, jak powstała mapa Piri Reisa i jakie były jej źródła.