Krzysztof Kolumb

Krzysztof Kolumb był włoskim żeglarzem, podróżnikiem i nawigatorem, który jako pierwszy z Europejczyków dotarł do Ameryki, nie wiedząc, że odkrył nowy kontynent. Jego wyprawy zapoczątkowały epokę wielkich odkryć geograficznych i kontaktów między Europą, Afryką i Ameryką.

Numer konta bankowego:

81 1140 2004 0000 3102 7763 5360

NIP: 5252687051

REGON: 366001390

KRS: 0000654355

Kontakt

ul. Domaniewska 37

02-672 Warszawa

Dołącz do nas

Pochodzenie i młodość Kolumba nie są do końca znane. Urodził się prawdopodobnie w 1451 roku w Genui lub w okolicach. Jego ojciec był tkaczem lub handlarzem wełną. Kolumb od dzieciństwa interesował się morzem i żeglugą. W wieku 14 lat rozpoczął pracę na statkach handlowych, pływając po Morzu Śródziemnym i Atlantyku. W 1476 roku uczestniczył w bitwie morskiej pod Przylądkiem Świętego Wincentego, w której jego statek został zatopiony przez Francuzów. Kolumb uratował się, dopływając do brzegu Portugalii.

W Portugalii Kolumb związał się z portugalskimi odkrywcami, którzy poszukiwali drogi do Indii przez Afrykę. Zajmował się handlem cukrem i niewolnikami, a także sporządzał mapy i globusy. W 1479 roku poślubił Felipę Moniz Perestrelo, córkę gubernatora portugalskiej wyspy Porto Santo. Mieli jednego syna, Diego. W 1485 roku Felipa zmarła, a Kolumb przeniósł się do Hiszpanii z synem.

W Hiszpanii Kolumb przedstawił swoją koncepcję dotarcia do Indii przez zachód, opierając się na błędnych obliczeniach odległości i wielkości Ziemi. Uważał, że Azja leży około 3000 mil na zachód od Europy, a pomiędzy nimi nie ma żadnych lądów. Jego plan został odrzucony przez portugalskiego króla Jana II, a także przez hiszpańskich uczonych i doradców. Jednakże Kolumb nie poddał się i uzyskał poparcie dwóch wpływowych osób: kardynała Mendozy i markiza de Moya. Dzięki nim dotarł do królów Hiszpanii, Izabeli I i Ferdynanda II, którzy po zakończeniu wojny z Maurami zgodzili się sfinansować jego wyprawę.

W sierpniu 1492 roku Kolumb wyruszył z portu Palos de la Frontera na trzech karawelach: Santa Maria, Pinta i Niña. Towarzyszyło mu około 90 ludzi. Po ponad dwóch miesiącach żeglugi przez Atlantyk, 12 października 1492 roku Kolumb wylądował na wyspie Guanahani (obecnie San Salvador) na Bahamach. Sądził, że dotarł do Indii i nazwał tamtejszych mieszkańców Indianami. Następnie odkrył Kubę i Haiti, gdzie utworzył pierwszą europejską osadę w Ameryce - La Navidad. W styczniu 1493 roku wrócił do Hiszpanii z kilkoma Indianami i próbkami złota, przypraw i roślin egzotycznych. Został przyjęty z wielkim entuzjazmem i uhonorowany tytułem admirała Oceanu.

Kolumb odbył jeszcze trzy wyprawy do Ameryki w latach 1493-1504. Odkrył wiele nowych wysp i lądów, takich jak Portoryko, Jamajka, Dominikana, Trynidad, Wenezuela i Ameryka Środkowa. Jednakże nie znalazł bogactw i cywilizacji, których szukał, ani drogi do Indii. Napotkał wiele trudności i konfliktów z Indianami, kolonistami i władzami hiszpańskimi. W 1500 roku został aresztowany i sprowadzony do Hiszpanii w łańcuchach przez gubernatora Bobadillę, który zarzucał mu nadużycie władzy i okrucieństwo. Królowie Hiszpanii uwolnili go i przywrócili mu część jego przywilejów, ale odebrali mu tytuł gubernatora Indii.

Kolumb zmarł w Valladolid 20 maja 1506 roku, nie zdając sobie sprawy, że odkrył nowy kontynent. Jego ciało zostało pochowane w klasztorze San Francisco w Valladolid, a następnie przeniesione do Sewilli, Santo Domingo i Hawany. W 1898 roku jego szczątki zostały ponownie przewiezione do Sewilli, gdzie spoczywają do dziś.

Krzysztof Kolumb jest uważany za jednego z największych odkrywców w historii. Jego wyprawy otworzyły drogę do kolonizacji i eksploatacji Ameryki przez Europejczyków, a także do wymiany kulturowej i biologicznej między dwoma kontynentami. Jego postać budzi jednak także wiele kontrowersji i krytyki ze względu na jego traktowanie Indian i wpływ na ich losy. Kolumb jest symbolem zarówno chwały, jak i tragedii odkrycia Nowego Świata.