Weźmy Wielką Piramidę Khufu (Cheopsa) w Gizie.  Boki tej wysokiej na 484 stopy budowli mają długość 780 stóp każdy i są zorientowane względem północy z taką dokładnością, że odchylenie ich krawędzi wynosi zaledwie pół stopnia. 

Ta masywna budowla składa się z około 2,5 miliona bloków wapiennych ważących średnio półtorej tony każdy, przy czym miejscami zostały one obrobione z taką dokładnością, że z trudem można wcisnąć między nie kartę do gry. Piramida z jednej strony robi oszałamiające wrażenie jako bezprecedensowe osiągnięcie techniczne, a z drugiej skrywa wiele interesujących faktów na temat społeczeństwa egipskiego.

Jeśli przyjąć, że Khufu panował przez 50 lat, oraz że robotnicy pracowali w szaleńczym tempie przez dziesięć godzin dziennie, to co mniej więcej cztery minuty przez pięćdziesiąt lat do piramidy dokładano jeden ogromny blok wapienny.  Zrealizowanie projektu na taką skalę wymagało precyzyjnego planowania i doskonałej organizacji pracy, a te mogła zapewnić jedynie bardzo sprawna, uczciwa i trzeźwo myśląca biurokracja. 

Ikony jednak przyczyniają się do powstawania stereotypów, a w najlepszym razie do tworzenia uproszczeń, a często kończą się błędną interpretacją faktów.  W przypadku Księgi Umarłych można ułożyć długą listę jej błędnych interpretacji.  Przekonanie, że Księga Umarłych była czymś w rodzaju biblii rozpowszechniło się w średniowieczu i renesansie, czyli na długo zanim nauczono się odczytywać papirusy.  

Ponieważ przekonanie to wzięło się stąd, że cała dostępna wiedza na temat tych tajemniczych dokumentów sprowadzała się do faktu, że odnajdywano je w trumnach i na cmentarzach, zakładano, że stanowiły one teksty religijne, jakie zmarli chcieli zabrać ze sobą w zaświaty, w związku z czym, musiały one stanowić egipski odpowiednik biblii.  Po odczytaniu hieroglifów przez Champolliona w 1822 r., egiptologia z zabawy w spekulację przekształciła się w dyscyplinę naukową.  Specjaliści w miarę szybko zorientowali się, że Księga Umarłych to nie egipska „Biblia”, niemniej jednak w powszechnym przekonaniu nadal pełniła taką funkcję.

Piramidy i Sfinks, mumie, hieroglify oraz sama Księga Umarłych utrwaliły się w powszechnej wyobraźni jako najbardziej rozpoznawalne symbole Egiptu, ikony stanowiące esencję tej starożytnej kultury. 

Numer konta bankowego:

81 1140 2004 0000 3102 7763 5360

NIP: 5252687051

REGON: 366001390

KRS: 0000654355

Kontakt

ul. Domaniewska 37

02-672 Warszawa

Dołącz do nas