Arkusze 3, 4 i 37 zawierające Ważenie Serca, Inwokację do Ozyrysa oraz Górę Zachodniotebańską, zawierają wyłącznie winietę rozciągającą się na całej powierzchni każdego z arkuszy. To właśnie dzięki tym winietom zawierającym niezwykle barwne, niemalże impresjonistyczne sceny, z których wiele wykorzystano w licznych publikacjach, Ani zawdzięcza swoją sławę. Ponieważ w związku z wymogami dotyczącymi muzealnej przestrzeni wystawowej zwiedzającym można udostępnić jednorazowo zaledwie niewielką liczbę arkuszy Papirusu Aniego, to właśnie te winiety stały się najbardziej rozpoznawalne. Niemniej jednak pozostałe arkusze, niewystawiane na widok publiczny, są równie bogato zdobione, przy czym wiele z nich przedstawia ogromną wartość naukową i jednocześnie z pewnością budziłoby duże zainteresowanie zwiedzających. 

Dlatego też, pomimo wydania w 1890 r. przez Sir Petera Le Page Renouf’a monstrualnego, kolorowego faksymile Papirusu Anniego oraz jego bardziej znanej, poprawionej drugiej edycji wydanej przez Sir E.A. Wallis Budge’a, przez ostatnich sto lat skrywanym przez to dzieło bogactwem mogli cieszyć się wyłącznie naukowcy.  Niniejsze wspaniałe wydawnictwo z pewnością poszerzy grono zainteresowanych dziełem Anniego i zadziwi ich nie tylko niezwykłą jakością reprodukcji oryginalnych rysunków, ale także ich liczbą, zakresem tematycznym oraz bogactwem detali zawartym na tak małej powierzchni.  

Sam tekst Papirusu Aniego został napisany niestarannie, zawiera wiele powtórzeń, błędów i luk. Dzięki temu możemy stwierdzić, że artyzm, z jakim wykonano winiety nie oznacza, że towarzsząca im treść jest równie kunsztowna, oraz że możliwa była sytuacja, w której obok siebie pracowali wytrawny rysownik oraz mierni skrybowie.  Co jednak ciekawe, wszystko wskazuje na to, że papirus ten nie został wykonany na konkretne zlecenie Aniego, a już na pewno nie został przez niego napisany, mimo że piastował on ważne stanowisko skryby.  Pomimo wszystkich niedoskonałości, nie można nie docenić jego ogromnej wagi. Należy jednak podkreślić, że oprócz jego pierwotnej publikacji w postaci faksymile, był on do tej pory względnie łatwo dostępny jedynie w postaci wydawnictw Budge’a z 1895 i 1910 r., w których liniowe hieroglify przedstawiono w poziomych rzędach za pomocą drukowanej czcionki i bez towarzyszącym im winiet.

Niniejsze, znakomite wydawnictwo jest czymś więcej niż tylko reprodukcją oryginalnego faksymile - jest pierwszą publikacją, w której w całości, podobnie jak w pierwotnym dziele, umieszczono obok siebie tekst hieroglificzny i winiety. 

 Jedną z najbardziej wartościowych cech tego nowego i znakomitego wydawnictwa jest fakt, że poszczególne arkusze dzieła połączono ze sobą w taki sam sposób, jak w oryginale, który dla wygody przechowywania i ekspozycji został podzielony na trzydzieści siedem oprawionych w ramy i szkło arkuszy o długości od 52 cm do 76 cm (średnio od 65 cm do 70 cm).

Tnąc papirus Budge sugerował się z jednej strony naturalnymi przerwami na fryzach winiet, nie zważając na to, że w ten sposób tekst przynależny do danego rozdziału znajdował się nagle na dwóch różnych arkuszach.  Z drugiej strony wygląda na to, że miejscami ważniejszy był dla niego układ graficzny samego tekstu, w związku z czym winiety zostały pocięte na części w taki sposób, że niektóre z nich zostały oddzielone od rozdziałów, których dotyczyły.  Na domiar złego, niektóre z większych winiet zostały pocięte na dwie części, tak, aby powstałe w wyniku tej ingerencji arkusze nie były zbyt krótkie lub zbyt długie. 

Przykładem największych zniszczeń spowodowanych tym działaniem jest podział Arkuszy 33 i 34, w wyniku którego na dwie części pocięto kunsztownie wykonaną i ważną winietę Rozdziału 151A przedstawiającą schemat komory grobowej z mumią otoczoną bóstwami opiekuńczymi i przedmiotami magicznymi.  W nowym wydawnictwie powyższe części zostały połączone ze sobą tworząc Kartę 33 W podobny sposób złączono na nowo tekst Rozdziału 10 z Arkusza 34 z dotyczącą go winietą z Arkusza 35 ilustrującą prace na polu trzcinowym, tworząc treść Karty 34.  Arkusze 35 i 36 z elementami winiety Rozdziału 148, w  tym siedmioma niebiańskimi krowami, bykiem niebios i czterema wiosłami sterowymi przedstawiającymi cztery strony świata, zostały połączone na Karcie 35.  Wspaniałe postaci Ani, jego żony i kapłana Iwnmutefa z Arkusza 12 znajdują się obecnie na Karcie 12, zwrócone w stronę kucających w rzędach wielkich bogów egipskich.  Na Karcie 23 umieszczono rysunek drzwi z Arkusza 22 odpowiadający winiecie z Arkusza 23. Na Kartach 19 i 30 umieszczono niesamowite, pełnowymiarowe winiety przedstawiające Ozyrysa i Izys, łącząc je ponownie w z postaciami zmarłego mężczyzny i oddającej mu cześć żony z Arkuszy 19 i 29.  Sokar-Ozyrys o głowie sokoła z winiety przedstawiającej Górę Wschodu został prawidłowo umieszczony na Karcie 36 jako obiekt ich czci. Czwarty syn Homsa z Arkusza 9 ponownie dołączył do swoich braci na Karcie 8.  Winieta towarzysząca hymnowi do zachodzącego słońca została usunięta z Arkusza 2 i ponownie umieszczona obok tekstu na Karcie 1.  Dzięki scaleniu Arkuszy 11 i 12 na rozkładanej Karcie 11 połączono na nowo Bramy i Portale Świata Podziemi.  Z kolei dzięki połączeniu Arkuszy 31 i 32 na Karcie 31 udało się ponownie zestawić z otwartym drzwiami świątynię skrywającą bóstwa, do których adresowane są wszystkie czterdzieści dwie części Spowiedzi Negatywnej.  Z kolei ostatnia kolumna tekstu z Arkusza 3 została przesunięta tak, aby można było ją połączyć z odpowiadającą mu winietą z Arkusza 4. W ten sposób powstała Karta 4.  Ostatnia kolumna tekstu z Arkusza 15 została scalona z początkiem Arkusza 16 i tym samym, dzięki utworzeniu Karty 15, Rozdział 27 odzyskał przynależną mu winietę przedstawiającą serce Aniego. Ostatnia kolumna tekstu z Arkusza 16 została przesunięta z powrotem na początek Arkusza 17, dzięki czemu na Karcie 16 umieszczono kompletny Rozdział 93.  Początek Rozdziału 92 z Arkusza 17 - zaklęcie pozwalające otworzyć i opuścić grobowiec - został ponownie scalony na Karcie 17 z pozostałą jego częścią oraz dotyczącą go winietą z Arkusza 18.  Ostatnia kolumna tekstu z Arkusza 18 zawierająca początek Rozdziału 16 została ponownie połączona z jej pozostałą częścią z Arkusza 19 na Karcie 18. 

Bez wątpienia to przepiękne wydawnictwo zostanie docenione przez entuzjastów starożytnego Egiptu na całym świecie oraz będzie służyć jako wygodne narzędzie dla badaczy jego kultury. 

Carol A. R. Andrews Dział Starożytnego Egiptu British Museum

Tłumaczenie: Jędrzej Markiewicz

Papirus Ani,ego, choć został pocięty na części, szczęśliwie tylko na jednym z trzydziestu siedmiu arkuszy powstałych w ten sposób brakuje zaledwie jednej winiety. Większość arkuszy opatrzona jest winietami umieszczonymi w pasie wzdłuż górnej części tekstu; pozostałe arkusze ozdobione są winietami na całej swojej długości.

Numer konta bankowego:

81 1140 2004 0000 3102 7763 5360

NIP: 5252687051

REGON: 366001390

KRS: 0000654355

Kontakt

ul. Domaniewska 37

02-672 Warszawa

Dołącz do nas