Kanony Euzebiusza
Kanony Euzebiusza były systemem odniesień pomiędzy paralelnymi tekstami czterech Ewangelii, opracowanym w pierwszej połowie IV wieku przez Euzebiusza z Cezarei, historyka i biskupa chrześcijańskiego.
Numer konta bankowego:
81 1140 2004 0000 3102 7763 5360
NIP: 5252687051
REGON: 366001390
KRS: 0000654355
Kontakt
ul. Domaniewska 37
02-672 Warszawa
Dołącz do nas
Kanony Euzebiusza miały ułatwić czytelnikom porównywanie i analizowanie treści Ewangelii, które nie zawsze zgadzały się ze sobą w szczegółach.
Składały się z dwóch części: Sekcji Ammoniusza i tablic kanonów.
Sekcje Ammoniusza były podziałem każdej Ewangelii na mniejsze fragmenty, zwane perykopami, które zawierały jedną scenę lub wydarzenie z życia Jezusa. Perykopy były ponumerowane kolejno od początku do końca każdej Ewangelii i oznaczone na marginesach tekstu. Liczba perykop w każdej Ewangelii była różna i zależała od tego, ile paraleli miała dana Ewangelia z pozostałymi. Łącznie było 355 perykop w Ewangelii Mateusza, 233 w Ewangelii Marka, 342 w Ewangelii Łukasza i 232 w Ewangelii Jana.
Tablice kanonów były zestawieniem numerów perykop, które miały paralele w innych Ewangeliach. Było 10 tablic kanonów, z których każda przedstawiała różne kombinacje paralel ewangelicznych. Na przykład, kanon I zawierał numery perykop, które miały paralele we wszystkich czterech Ewangeliach, kanon II zawierał numery perykop, które miały paralele w trzech Ewangeliach synoptycznych (Mateusza, Marka i Łukasza), a kanon X zawierał numery perykop, które nie miały paraleli w żadnej innej Ewangelii.
Tablice kanonów były umieszczane na początku lub na końcu rękopisów Ewangelii i często zdobione artystycznie. Każda tablica składała się z kolumn z cyframi, odpowiadającymi numerom perykop. Liczba kolumn w każdej tablicy odpowiadała liczbie paralel ewangelicznych. Na przykład, kanon I miał cztery kolumny, a kanon X miał jedną kolumnę dla każdej Ewangelii.
Kanony Euzebiusza były używane przez wiele wieków jako narzędzie do studiowania i interpretowania Ewangelii. Znajdują się one w wielu rękopisach greckich, łacińskich i innych języków. Są także obecne w niektórych drukowanych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Uważane są za ważny wkład w historię biblistyki i harmonizacji ewangelicznej.